2- darham nevesht e khanum e teyfouri 15.08.2014

پال تاک

کارگاه نوشتار

نمايشنامه‌ی درهم (2)

برای سه صدا

از فرشته تيفوری

اولی: چرا نبايد گفت؟ چرا بايد خاموش ماند؟ نمی‌خواهم خاموش باشم، می‌خواهم بپرسم.

دومی: گفتم که اين راهش نيست، بايد از يک راه ديگر وارد شد.

اولی: اگر نگويم... اگر نگويم همه‌ی کلمات در قلبم جمع مي‌شوند و آن گاه...

سومي: تقاطع حروف عجب قشنگه!

دومي‌: چند روز ديگه وقت بگذاريم براي يک مشورت کلي و جزئي!

اولی: ديگر حال ندارم. کلمه‌ها در قلبم ماسيدند و سرد شدند، آه...

دومی: هه هه او که هميشه همين طوره، ساز مخالف ميزنه و نتيجه‌ش هم مي‌بينه

سومي: چند حرف بايد باشه؟

اولي: وقتي کلمات مي‌ميرند، آدم ديگر زنده نيست.

دومی  (با خنده)> آره، جزئي و کلي.

سومي: چهار حرفه.

دومی: نه، جدی! حتماً،  موضوع مهمه، گفتم که بايد به مشورت بنشينيم. او را هم همراه بيار، يک جوري بايد تحملش را بکنيم، هرچي باشه يک مغز اقتصاديه، احتياجش داريم.

سومي: شگفت انگيز اين جاست که هر حرفي توي يک خونه جا مي‌گيره و اصلاً برای خودش معني نداره!

دومي: بريم سر موضوع!

اولي: خيلي گرفته‌ام، بايد بنويسم، اگر بشود. بايد بگويم، اگر اين سردي نباشد. بايد فرياد بزنم، اگر باز هم پروانه‌ي انديشه‌ام پرواز کند.

سومی: حروف عمودی و افقی پشت سر هم چيده می‌شوند و در ارتباط، بله در ارتباط معنی پيدا می‌کنند. چه شگفت انگيزه، عمودی، افقی.

دومي: گفتم که اقتصاد دنيا مربوط به روابط است. بانک‌ها بايد از صفر شروع کنند.

سومي: يک حرف ديگه احتياج دارم. اين نمی‌خوره. برای هيچ چه کلمه‌ی ديگه‌اي داريم؟

اولي: نياز به نسيم است که شادابي بياورد. شادابي با ارتباط در نسيم، در لطافت، در مهر، همه‌ی اينها زيبايند.

سومي: اوخ، بله، خودشه! حرف صاده.

دومي: می‌خواهند قبول کنند يا نه، بايد از صفر شروع کرد. يعني چاره‌ی ديگه‌ای نيست.

اولي: نسيم، پروانه‌ی فکر من را از نقطه‌ي آغاز، از آن صفر قديمي همراه خود می‌برد. همه چيز بار ديگر از ابتدا شروع مي‌شود، از آن صفري که صفر است و صفر نيست.

سومي: صفر رو با صاد می‌نويسند، ديگه، البته.

دومي: بايد از صفر شروع کنند.

اولي‌: از همان آغاز، از آن صفر قديمي!

سومی: بله همين کم بود که پيدا شد. صفر. حالا جدول کامل است!